WYBIERAM DLA MOJEGO DZIECKA KLASĘ INTEGRACYJNĄ!

    Niech każdy z naszych uczniów znajdzie jakąś dziedzinę, w której będzie mógł na chwilę uzyskać przewagę i powodzenie…


 

Bywa, że rodzic zdrowego dziecka ma możliwość wyboru miedzy klasą typową a integracyjną i sam nie wie, którą wybrać? Mając podstawową wiedzę o funkcjonowania takich oddziałów będzie mógł bardziej świadomie podjąć decyzję.

 

Oto kilka informacji o nauce w klasie integracyjnej:

Klasa integracyjna

  • Oddział liczący od 15 do 20 dzieci, w tym 3 – 5 niepełnosprawnych

  • Dwóch pedagogów w klasie: nauczyciel prowadzący i pedagog wspierający.

  • Identyczne jak w klasie typowej programy, świadectwa, system oceniania itd.

  • Grupa rówieśnicza bardzo zróżnicowana pod względem możliwości psychofizycznych.

  • Spotkamy uczniów z niewyraźną wymową, nadpobudliwych, z widocznymi zmianami w obrębie narządu ruchu, aparatu artykulacyjnego, z cukrzycą, epilepsją ADHD, autyzmem i innymi deficytami

  • Wymagania dydaktyczne dostosowywane są do indywidualnych możliwości każdego ucznia

    Dla kogo są klasy integracyjne?

    Dla uczniów niepełnosprawnych.
    Ale nie tylko?

        Z doświadczenia wynika, że wielu rodziców zdrowych dzieci szczególnie zabiega o zapisanie dziecka właśnie do klasy integracyjnej. Dlaczego? Jako powody wymieniają zespół cech, w które chcieliby wyposażyć swoje dzieci.
    Mówią, że w klasie integracyjnej dzieci nauczą się tolerancji i szacunku dla innych niezależnie od ich wiedzy, wyglądu i sprawności. Chcą bowiem, by ich dzieci były nie tylko asertywne, ale i pełne empatii. Dla szkoły takie opinie rodziców starszych uczniów są najlepszą rekomendacją.
    Rzeczywiście w klasie integracyjnej rywalizacja ustępuje współpracy. Oczywiście, nie znaczy to, że w zwykłej klasie uczniowie nie nauczą się szacunku, tolerancji czy współpracy. Ale ta nauka bycia razem będzie miała zupełnie inny wymiar. Trzeba jednak pamiętać, że klasa integracyjna nie daje zdrowym uczniom żadnych przywilejów prócz przywileju wzrastania w różnorodnym środowisku.

    Jak wygląda nauka w klasie integracyjnej?

         
    Nie raz i zdrowe dziecko własną wygodę musi poświęcić na rzecz osoby niepełnosprawnej. W klasie integracyjnej zawsze trzeba myśleć o potrzebach i możliwościach niepełnosprawnego kolegi czy koleżanki, chociażby planując zawody sportowe, wycieczkę poza miasto czy do kina lub inne zabawy.
    Dzieci niepełnosprawne są pod opieką pedagoga, ale nie znaczy to, że nie są pytane i wywoływane do tablicy przez nauczyciela prowadzącego. Natomiast dzieci zdrowe zawsze mogą liczyć na pomoc drugiej pani. Trzeba pamiętać, że w klasie integracyjnej każdy uczeń ma takie same prawa i obowiązki z zastrzeżeniem, że każdy jest indywidualnością mającą inne możliwości psychofizyczne. Dzieci są więc traktowane indywidualnie co jest dość elementarną zasadą w teorii dydaktyki i wychowania, ale w klasie integracyjnej koniecznością i oczywistością.
    W klasach integracyjnych sporo emocji wywołuje ocenianie. Każdy nauczyciel oceniając postępy swoich uczniów, ocenia je według indywidualnych możliwości dziecka. I dlatego oceny – tak jak uczniowie nie są nigdy porównywane. Muszą się tego nauczyć i uczniowie i ich rodzice. Problemy niesprawiedliwego oceniania ujawniają się szczególnie na II etapie nauki, bowiem wcześniej, w klasach młodszych, uczniowie otrzymują oceny opisowe.


    Praca w klasie integracyjnej wymaga ścisłej współpracy pedagoga wspierającego z nauczycielem przedmiotu. Zazwyczaj razem uczestniczą w zebraniach z rodzicami, razem wystawiają oceny. Razem też układają program wychowawczy i profilaktyczny dla swoich uczniów. Bywa, że wspólnie lub zamiennie prowadzą zajęcia.
    Rodzic zapisując dziecko do klasy integracyjnej daje mu szansę nauczenia się tolerancji wynikającej nie z poczucia wyższości, nie z litości, ale z szacunku i zrozumienia potrzeb drugiego człowieka.
    Trzeba pamiętać, że edukacja szkolna to zaledwie początek edukacji obywatelskiej. Starajmy się, by świat dzieci sprawnych i świat dzieci niepełnosprawnych stawał się bezpiecznym , tolerancyjnym i radosnym.

    MÓW DZIECKU, ŻE JEST DOBRE,
    ŻE MOŻE, ŻE POTRAFI „.


    /J. KORCZAK/